این مشکل زمانی پیش می‌آید که توازن بین میزان دفع حرارت و تولید حرارت به هم خورده باشد.
برای حفظ درجه حرارت بدن باید میزان تولید حرارت با میزان دفع حرارت به گونه‌ای توازن داشته باشد تا بدین ترتیب درجه حرارت بدن ثابت بماند.
گرمازدگی که به عنوان یک آسیب یا بیماری زمینه‌ای است معمولا زمانی رخ می دهد که دفع حرارت از بدن به اندازه‌ی تولید حرارت در بدن نباشد یعنی دفع حرارت کمتر از تولید حرارت باشد.

افرادی که ممکن است بیشتر دچار گرمازدگی شوند شامل کودکان، افراد مسن، افراد با بیماری مزمن که گردش خونشان دچار مشکل است مثل بیماران نارسایی قلبی و نارسایی ریوی همچنین افرادی که داروهای ضد تعریق، ضد افسردگی و الکل مصرف می‌کنند، هستند.
خستگی، ضعف، سیاهی رفتن چشم‌ها، گرفتگی عضلانی، سردرد، تهوع و کاهش حجم ادرار از علائم گرمازدگی است.
گرمازدگی مرحله‌ی پیشرفته‌تری از گرما خستگی است که شامل کاهش سطح هوشیاری، تشنج، اغما و مرگ است که با افزایش درجه حرارت بدن به بیش از 41 درجه سانتی گراد رخ می‌دهد. در این مرحله فرد را باید سریعا به اورژانس برسانیم.

در صورت برخورد با بیمار گرمازده باید کلیه لباس و پوشش‌های اضافی او را خارج کرده و حتما شخص را به منطقه‌ی سایه و خنک منتقل کرده، به علاوه باید به وی آب خنک رساند تا بنوشد در ضمن می‌توان از اسپری آب خنک نیز برای وی استفاده کرد. همچنین می‌توان فرد را در آب خنک قرار داد البته باید توجه شود که شخص را در یخ و یا آب یخ قرار ندهید، چون سرمای شدید باعث انقباض عروق می‌شود و مشکلات خاص خود را به وجود می‌آورد.

برای پیشگیری از گرمازدگی باید از انجام فعالیت در محیط‌های گرم و مرطوب و به ویژه در تابش شدید آفتاب خودداری کرد. حال اگر مجبور به این کار باشید، ترجیحا از سایبان استفاده شود.

همچنین مقدار مصرف آب باید به اندازه کافی (حدود 4 تا 6 لیتر مایع) باشد. اضافه بر این، در صورت گرمای شدید چند دقیقه یا مدتی باید دست از کار کشید و در صورت امکان از دوش استفاده کرد. در ضمن در هنگام کار در زیر نور مستقیم آفتاب لازم است از کلاه محافظ و لباس رنگ روشن استفاده شود.